विवशता
सम्झना श्रेष्ठ, आम्पीपल-८ , गोर्खा
फुलमाथी नपरे हुन्थयो असिनाका चोटहरु
नआईदिए हुन्थ्यो लागछ अध्याँरा ती रातहरु ।
हाँस्ने खेल्ने उमेर त्यो कसले किन खोस्यो
हाँस्दै जाँदा खस्न पुगे उनका ताता आँशुहरु ।
सौर्न्दर्य गहनाहरु उनकै लागि शत्रु भए
नआईदिए हुन्थ्यो लागछ अध्याँरा ती रातहरु ।
बेहोसी मै कराउँदै थिईन काट्दा सग्ला अंगहरु
नआईदिए हुन्थ्यो लागछ अध्याँरा ती रातहरु ।
पिउनु सम्म पिए उनको खुन एकै पलमा
भन्दै थिईन बचाई दिनुस लुटिएका फुलहरु ।
आँखा चिम्लयो समाजले उनकोर् इज्जत लुट्दा
नआईदिए हुन्थ्यो लागछ अध्याँरा ती रातहरु ।
लिलामी भो र्व्यर्थ उनका जीवनीका आशाहरु
नआईदिए हुन्थ्यो लागछ अध्याँरा ती रातहरु ।
बेहोसी मै भन्दै थिइन मलाई छिटो मार
तप्प तप्त खस्दै थिए रगतका छिटाहरु ।
नआईदिए हुन्थ्यो लागछ अध्याँरा ती रातहरु ।
सम्झना श्रेष्ठ, आम्पीपल-८ , गोर्खा
No comments:
Post a Comment
आफ्ना सल्लाह र सुझावका लागी समय खर्चिनु हुने सबै प्रति आभार छु ।
Thank you for taking your valuable time to Read or Comment on this blog.
धन्यवाद ।