उपहार
रुने हाँस्ने मेरो लागि कोही छैनन भने हुन्छ
झुक्याएर विष दिई बरु मलाई मारे हुन्छ ।
समयलाई दोष दिन्न भाग्य मेरै खोटी रहेछ
कुहिइएको सिनो सम्झी नाक थुनी हिडे हुन्छ ।
झुक्याएर विष दिई बरु मलाई मारे हुन्छ
सगै दुइटा मुटु थिए एउटा फुटि सक्यो ।
तिमै नाममा मरिसके लाश खोज्न हिँडे हुन्छ
झुक्याएर विष दिई बरु मलाई मारे हुन्छ ।
दुःख पिडा आँशुका ती दिन सबै विताईसके
चुरा धागो सिन्दुर पोते आगो लगाई फाले हुन्छ ।
झुक्याएर विष दिई बरु मलाई मारे हुन्छ
सपना सम्झी विष दिनु माया प्रेमको हाम्रो कथा ।
जलि रहेछ मेरो चिता आगो ताप्न आए हुन्छ
झुक्याएर विष दिई बरु मलाई मारे हुन्छ ।
हिराको हार र मर्सिडिज सकिन है दिन
मेरो मृत्यस तिम्रो लागि उपहार ठाने हुन्छ ।
-सम्झना श्रेष्ठ, काठमाण्डु
No comments:
Post a Comment
आफ्ना सल्लाह र सुझावका लागी समय खर्चिनु हुने सबै प्रति आभार छु ।
Thank you for taking your valuable time to Read or Comment on this blog.
धन्यवाद ।